Vår gjesteskribent "Rudi" er ein hardbarka vinylentusiast, med svært omfattande erfaringsgrunnlag innan dei dyrare pickupane på marknaden.
Vi har her fått ein rapport over korleis han har hatt det saman med sin nyaste investering, Lyra Argo "i" pickupen, som han er svært entuiastisk til. Pris rett rundt 10 000 kr, men etter det Rudi seier, likevel fornuftig prisa....

Norske Hegel er en av de minste high-end produsentene som finnes. Hegel drives av Bent Holter og en håndfull medarbeidere og holder til på Torshov i Oslo. At Hegel er en liten produsent betyr ikke at utviklingsresursene er små. Snarere tvert i mot. Hegel har gang på gang vist at det er mulig å være lykkelig som liten, og har en imponerende portefølje med produkter helt i verdensklasse.

Sigurd Køhn døydde som kjent 2. juledag 2004 då tsunamien overraska han og hundretusenar av andre i Søraust-Asia. Køhn var på velfortent ferie i Thailand med familien sin etter å ha spelt inn plata ”This place” med jazzkvartetten sin. Plata blei gitt ut i haust, og fortener så absolutt ein omtale her.

Jamie Cullum har klart å vise fleire enn meg at han er ein svært dyktig jazzpianist. Når han i tillegg skriv fengande låtar og arrangement og syng kult, gjer det han til ein av mine favorittartistar for tida. Men sjølv om dei to førre albuma har vore spanande, har eg ikkje heilt følt at Cullum har treft innertiar enno. Klarar han det med sitt nye album, ”Catching tales,” mon tro...?

Eg likte det første albumet til Katie Melua. Enkel og roleg musikk blei toppa av ei vakker og særeigen stemme. Konseptet kunne høyrast kjedeleg ut, men var det ikkje. Eg gledde med difor veldig til album nummer to (”Piece by piece”) skulle kome. Med enno fleire låtar skrivne av Melua sjølv, hadde eg tru på at dette kunne bli eit enno betre album.

Michael Camilo er ein av artistane som no har fleire plater omtalt her på audiophile.no. Det pleier å vere eit kvalitetsteikn, og eg kan seie med ein gong at det er det denne gongen òg. Førre gong leverte han ei god og variert jazzplate med ein jazztrio, men denne gongen er han heilt åleine...

70 år gamle James Cotton har spelt munnspel sidan han var seks år, vore profesjonell musikar i over halvt hundreår og gir framleis ut plater. ”Baby, don’t you tear my clothes” er den foreløpig siste, og den kom ut i fjor. Det er ikkje mange som kan vise til ei like lang karriere som Cotton. Spørsmåla blir jo då naturlegvis om han framleis heng med, og om han har noko nytt å tilføre musikken...

Hybrid SACD - EMI-7243 -5821362

30-års jubileumsutgaven på hybrid SACD. NB: CD-laget er dynamisk komprimert --> lytt til SACD-laget!

Når eg tenkjer på jazztrio med gitar, saksofon og trommer, går assosiasjonane mot frisk bop-jazz, melodiøse, kule riff og heftige improvisasjonar. Når det gjeld den siste plata til Paul Motian, stemmer lite av dette. Rett nok snakkar me om den same besetninga, men albumet ”I have the room above her” inneheld ikkje ein takt med klassisk jazz. Her er det moderne, roleg og melankolsk som er stikkorda.

Kjenner du til Spyro Gyra? Viss du svarar nei no, er du truleg ikkje åleine. For sjølv om bandet har helde på i over 30 år, er mellom dei meir kjende jazzbanda i USA, stort sett har turnert sidan 1979 og har gitt ut 20-30 album, skal eg ærleg innrømme at eg visste lite om dei før eg fekk denne plata i handa.