“Nye" høgtalarar er på plass, “nye" produkt er kjøpt inn, og grådige selgjarar på Finn har fått ein smekk på lanken. Pluss musikk og øl.

Godt år folkens! Det er alt slutten på januar, i skrivande stund, og på tide å skriva desember-dagboka.  

Ein låk ven frå Bergen lokka meg med på ein tur til Sveariket, noko eg eigentleg ikkje hadde tid til, men sjølvsagt hadde eg eigentleg det. Eg var snydens forkjøla og var på nippet til å avslå, men det er alltid trasigt å måtte avslå ein invitasjon. Det gjer ein helst ikke. Om ein ikkje berre tenkjer på seg sjølv, vel å merke. Og det er dessutan alltid noko å oppleva og læra, når eg berre kjem seg av garde.

Raud løpar, Rolls Royce og The Electrostar: Quad ESL 57. Men mest om Quad-ane, etter ei vitjing hjå Lars Tørressen. 

Denne gongen vil eg ikkje testa eller prøva ut noko særskilt, men heller nytta høvet til å filosofera kring konsertopplevinga, og korleis denne skil seg frå lytteopplevinga i stova heime. Eg er framleis ikkje heilt komen til hektene. 

Ein ny Nad, ein utsett Vossajazz og eit knippe øl står på menyen i dag. Bon apetit. 

Det er haust. Slutt på blåtann, over til stereo; musikk i form av “lassojazz” denne gongen, og ølspalta til slutt. Då er alt som det skal vera. 

Sumaren er her med fint ver over heile landet, men ingen ihuga audiofil tek ferie frå stereoanlegget av den grunn. Ikkje kan me visst reisa nokon stad heller, så me held oss framføre anlegget. Det har eg skrive litt om i dag. 

Medan me ventar på sumaren etter ein rekordkald april: Ein spanande forsterkar har overlevd fimbulvinteren i garasjen, og årets mote i sumarøl: Frukt-IPA.

Tredje bylgje er over oss, Vossajazz er avlyst for andre året på rad, ein spør seg kva meir kan gå gale? Men det finst likevel små arrangørar som framleis skipar til konsertar, uansett kor få publikummarar dei har løyve til å samla. Og so har eg kjøpt meg kassettspelar.