På nytt har det gått alt for lang tid siden forrige platesmaking. Og atter en gang lover jeg at det ikke skal bli like lang tid til neste korsvei. I mellomtiden kan dere kose dere med et helnorsk knippe utgivelser, med unntak av et innslag av en utenlandsk enkeltartist på et par av platene.

Eg gjer Hanna Paulsberg sine ord etter Tingingsverket laurdag til mine: “Do you Want my job? Do you want the hassle? Nei, det vil du neppe, men no er jobben gjort: Resten av Vossajazz 2024, laurdag og sundag. 

Ja folkens det er Vossajazz att, eg har alt skrive ei lita påminning i februar-dagboka. Opningskonserten er kl. 6 i Vossasalen på Park Hotel med Øyunn, dvs Siv Øyunn Kjenstad, om få timar når eg skriv denne innleiinga. Seinare går det slag i slag heile helga. Veret ser ikkje bra ut med tanke på påsketuristane, men for oss svartkledde jazzarar passar det perfekt. Jazz er heldigvis ein inne-idrott.  

Me likar oss best heime når hauststormane herjar. Men stundom lyt ein ut for å finna inspirasjon, for å læra noko, og for å ha noko å reflektera over når du er heima. Ein slik læringsarena er Osafestivalen, skipa til av Ole Bull Akademiet på Voss, årvisst i oktober. Hit kjem kvedarar og musikantar frå heile landet og vidare, og dei kan framføre dramatiske forteljingar, slik folkemusikk typisk nok byr på. Eg sette av helga, møtte fram på utvalde konsertar (eller rettere so mange som eg rakk over) og deler med glede inntrykka frå nokre av dei. 

Jeg følger Savage Rose på Facebook, og det dukker av og til opp annonsering av konserter på gang. Vanligvis i Danmark, og jeg tenker ofte «skulle gjerne ha vært der». Denne gangen var det noe som ikke helt stemte med dette vanlige scenariet, for datoen for denne konserten var identisk med min siste aften i et fire dagers København opphold.

Arild Andersen er ein bauta i norsk jazz. Eg har ikkje tal på kor mange gonger eg har sett og høyrt han på Voss og i Bergen, både i regi av Vossajazz, Voss jazzklubb og Nattjazz. So mange at han kjenner meg att.

Togreisa mellom Bergen og Oslo er so spesiell at turistar frå heile verda kjem for å sjå ho, og ho har alt vore skildra i eit tidlegare tingingsverk (Frode Alnæs, 1997). 

Om Vossajazz er 50 år eller ikkje, kjem an på om du reknar inn pandemien og andre uhepne. Men kven bryr seg? Når Trude og Kari inviterer til fest, kven heng seg opp i slike detaljar?

Eg var som vanleg seint oppe, og hadde sikta meg inn på fyrste konserten på kveldstid, Solveig Slettahjell i Vangskyrkja klokka 5. Dag ringde meg i grevens tid for å minna meg på ein konsert klokka halv 2 i gamlekinoen, med far og dotter Brunborg. Eg rakk det akkurat.

Fyrst ein korreksjon frå fredag, eller to. Då eg skreiv denne, fredags kvelden langt på natt, var eg dyktig sliten, og hadde rota vekk programmet, dvs programfaldaren i papirformat. Det som låg på nettet - på Vossajazz.no - var ikkje på langt nær so utfyllande. Difor vart reportasjen mangelfull, utan konkret info, slik som namn på artistane og relevant bakgrunn. Eg beklagar. Nytt programhefte vart henta inn i dag, det ligg på alle kafear og denslags, i dette tilfelle stamkafeen (Ringheim kafe). Uansett valde me å publisera fredagen med alle sine feil og manglar, for å vera ajour med hendingane. Ny og forbetra versjon kjem vonaleg, men fyrst laurdag og sundag. 

Leverandøren av PA og lyd i Vossasalen var ikkje IC, som eg skreiv, men CT. 

Page 1 of 4