Eit forsøk på ei lita utgreiing og samanlikning mellom nokre ulike underlag ein kan ha under vinylplatene under avspeling. Ikkje dramatisk avgjerande for lyden, men for den som vil optimalisere vinylriggen sin, er det litt å hente lydmessig her.

Er store høgtalarar betre enn små? Er dyre høgtalarar betre enn rimelege? Er svarte høgtalarar betre enn kvite? Fordomar er ikkje enkelt…..og av og til får ein overraskingar.

Dette er ein av dei pickupane som kan finnast i svært mange versjonar. Eg har fått prøve ut dei to mest spennande og aktuelle på marknaden.

På Horten-messa i år fekk fekk eg brått heimlengt. Det vart spelt på min heime-riaa frå European Audio Team i eit oppsett der EAT-produkta stod for signalet heile vegen. Dei flotte platespelarane har eg sett fleire gonger, og også fått dei demonstrert – nydelege og svært lydleg kompetente greier. Men den spesielle pickupen hadde eg ikkje vore bort i før.

Det var ei stund sidan eg hadde vore i kontakt med butikken, og for fyrste gong eg kan hugse, var det ikkje Tor Aamodt som tok telefonen. I staden fekk eg vite at Tor hadde kreft og låg på det siste. Og før helga fekk eg trist beskjed om at ein av landets store hifipersonlegdomar ikkje lenger var mellom oss.

Moiz importerer eit merke som er heilt ukjent for meg. Heed leverer modular med det meste frå riaatrinn til effektforsterkarar under slagordet ”forget hi-fi… remember music”. Og vi tek for oss riaartrinnet Thesis.

I Nederland skal dei ha god greie på diamantar. For nokre tiår sidan var det ein luring der som tenkte: kva med å slipe diamantnælene på pickupar litt ekstra fine…..?

Som så mange andre japanske merke fekk også Luxman problem på 90-talet, og vart kjøpt opp av andre selskap. Sjølv om logoet til Luxman har vore der heile tida, har det gode ryktet merket hadde i 70- og 80-talet ikkje vore det same. Men no…