Eg har ikkje so god kontakt med hifi-bransjen lenger. Det var betre då eg budde i Oslo og Bergen, var ung og forviten (og ganske dum og blåøygd) og “testa” nytt utstyr. No er eg gamal og gretten og bur på bygda og skriv dagbøker om gamalt skrot. Det er mykje enklare. Og faktisk mykje betre.

Eg jobbar, som de veit, med ein samanliknande test av samtlege Nad 3020, noko eg trur ikkje har hendt før. Dette må gjerast skikkeleg, eg har ikkje tenkt å presentera noko som helst før eg er 100% trygg på at det  held vatn.

Me er alt midt i august, so det hastar med å få ut juni. Eg er som vanleg ein månad i etterkant. Men ljose sumarkveldar er ikkje tida for å sitje inne og skriva, sjølv om eg har mykje på blokka. Eg konsentrerer meg difor berre om eitt tema denne gongen, pluss ølspalten naturlegvis.  

Me skribentar skriv nok av og til over hovudet på folk. Me går automatisk ut i frå at lesarane har grunnleggjande innsikt i hifi, eller jamvel god peiling. Det er bra. Ein skal ikkje undervurdera publikummet sitt. Men av og til vert ein minna på at mange strevar med spørsmål som me tek for gjeve. Det kan forresten ofte gjelda meg sjølv og. 

Ops, førre Dagbok var mars månad, på tide å setja seg ned att og skriva noko. So her kjem ein forseinka april-rapport når me nett har passert den kaldaste mai på 125 år. Med mellom anna test av blåtannhøgtalarar.

Lat oss kutta småpratet og gå rett på sak: SALIF KEITA

Til helga er det klart for den 46. utgåva av Vossajazz. Thomas Gjertsen startar med føredraget “Kvifor mislukkast flinke folk” under "Vossakveik 2019” alt torsdag.

Eg har alltid sagt at ein skal ikkje testa eit produkt i ein fei. Og i alle fall ikkje midt på dagen i fullt dagslys - og klink edru.